کیبرد شیشه ای

صفحه کلید جدیدی که هیچ کلید فیزیکی بر روی صفحه آن وجود ندارد! این صفحه کلید یک مدل شیشه ای با نام «Bastron» می باشد که فقط از یک صفحه شیشه ای با حساسیت در برابر لمس شدن به جای کلید های مجزا بهره برده است.

صفحه شیشه ای به کار رفته شده در این محصول کاملا شفاف است که دقیقا همین امر باعث خاص شدن آن شده و البته درکنار آن فریم آلومینیومی طلایی رنگ هم به این موضوع کمک کرده است. قابلیت دیگری که باعث جلب توجه زیادی می شود، نور پردازی تعبیه شده در این محصول است به طوریکه کلید های لمسی موجود بر روی سطح شیشه ای با نور زیبای LED ، جلوه زیبایی را ایجاد می کنند.
البته امکان تغییر رنگ LED ها در این محصول وجود ندارد و فقط دو مدل یکی مجهز به نور آبی و دیگری مجهز به رنگ صورتی در دسترس می باشند. شاید اگر امکان تغییر رنگ هم در این محصول ایجاد شود، در کنار یک وسیله جانبی به ابزار دکوری جالبی تبدیل شود.

اما اگر از طراحی و زیبایی های این صفحه کلید شیشه ای بگذریم، باید کمی در مورد عملکرد آن صحبت کنیم. در ابتدا باید گفت این محصول به هیچ عنوان برای تایپیست ها مناسب نیست! در واقع این کیبورد شیشه ای به طور خاص برای افرادیکه زیبایی در اولوبت انتخاب آنها قرار دارد طراحی شده است. مشکل اصلی اینجاست که هنگام کارکردن با این صفحه کلید باید دائما به صفحه شیشه ای نگاه کرد تا مبادا بخشی را اشتباها لمس کرد.
از طرف دیگر نمی توان به دست ها استراحت داد و در مواقعی که تایپی انجام نمی شود باید انگشت ها را بدون تماس از صفحه شیشه ای و در هوا نگه داشت! مورد بعدی هم مربوط به اثر انگشت می باشد که به جای ماندن آنها بر روی سطح شیشه ای واقعا آزار دهنده است و کاربران مجبورند دائما سطح مورد نظر را با پارچه مخصوص تمیز کنند. به هر حال بعضی مواقع باید عملکرد را فدای زیبایی و منحصر به فرد بودن کرد!

ستاره نوترونی چیست؟

ستاره نوترونی چیست؟

پس از اینکه یک ابرنواختر نوع دو رخ داد، قسمتی از هسته ستاره باقی می ماند. اگر جرم هسته باقیمانده کمتر از سه برابر جرم خورشید باشد تبدیل به یک ستاره نوترونی می شود.
این ستاره حداقل جرمی معادل ۱.۴ جرم خورشید را در کره ای که شعاع آن حدود ۱۰ تا ۱۵ کیلومتر است نگه می دارد. در واقع در این حالت فشار الکترونی دیگر نمی تواند مانع انقباض نهایی هسته ستاره شود. چنین ستاره ای آنچنان فشرده می شود که قطرش به حدود ۳۲ کیلومتر و چگالی اش به رقم گیج کننده ۲۰۰ میلیون تریلیون گرم بر سانتی متر مکعب خواهد رسید.

تصویری هنری از یک ستاره ی نوترونی هم عرض جزیره منهتن، این ستارگان جرمی به اندازه ی نیم میلیون برابر جرم زمین را در کره ای به قطر حدود ۳۰ کیلومتر جای می دهند.

آشنایی با پلاسما

آشنایی با پلاسما

پلاسما ، PLASMA – حالتی از ماده است که در دمای خیلی بالا بوجود می آید و ساختارهای مولکولی مفهوم خود را در این وضعیت از دست می دهند . در حالت پلاسما اتم ها و ذرات زیر اتمی مانند مانند الکترون و پروتون و نوترون آزادانه در محیط حرکت می کنند و تغییر موقعیت می دهند . حالت ماده متشکله تمامی ستارگان ، پلاسما است .

پلاسما در فیزیک،یک محیط رسانای الکتریکی است که تعداد ذرات باردار مثبت و منفی آن تقریبا با هم برابرند و زمانی ایجاد می شود که اتم ها در گاز یونیزه شوند.
گاهی به پلاسما‏‎ حالت‌‏‎ چهارم ماده اطلاق می شود که از حالتهای سه گانه جامد،مایع،گاز متمایز است.
هر الکترون دارای یک واحد بار منفی است.
بار مثبت توسط اتمها یا مولکولهایی که این الکترونها را از دست داده اند حمل میشود در موارد نادر اما جالب ، الکترونهایی که از یک نوع اتم یا مولکول جدا شده اند به ترکیب دیگری متصل میشوند و منجر به تولید پلاسما میشوند که هر دو یون مثبت و منفی را دارا است.

توضیح کامل تری از پلاسما:

گازهایی که تا حد زیادی یونیده هستند رساناهای خوبی برای الکتریسیته هستند. علاوه بر آن حرکت ِ ذرات باردار ِ گازها هم می تواند میدان الکترومغناطیسی تولید کند. (تابش موج). وقتی گاز یونیده تحت تأثیر یک میدان الکتریکی ِ ساکن قرار بگیرد حاملهای بار در این گاز به سرعت طوری مجددا توزیع می شوند که قسمت ِ اعظم ِ گاز در مقابل ِ میدان محافظت می شود. لانگ مویر ( Langmuir ) در سال ۱۹۲۹ در مجله ی فیزیکال ریویو لترز Physical Review letters شماره ی ۳۳ صفحه ی ۹۵۴ ناحیه ای از گازها را که نسبتا خالی از میدان است و محافظت شده است و در آن بارهای مثبت و منفی در توازن اند پلاسما نامید و نواحی محافظ روی مرز ِ پلاسما را پوشینه نامید.
از مهمترین خواص پلاسما اینست که می کوشد از لحاظ الکتریکی خنثی بماند.
در ابتدا پلاسما در ارتباط با تخلیه ی الکتریکی در گازها و قوسهای الکتریکی و شعله ها مورد نظر بود اما اینک در اخترفیزیک نظری، مسأله ی گداخت و راکتورهای هسته ای گرمایی و مهار ِ یونها هم مورد اهمیت است. برای تشکیل پلاسما نیازمند ِ دمای بالایی هستیم تا توانایی تفکیک الکترونها را از یونهای مثبت در گازها داشته باشیم. جایی که الکترونش یک طرف و یونهای مثبتش یک طرف دیگر باشد را پلاسما می گویند. برای ایجاد پلاسما از راکتور گرمایی استفاده می شد اما جدیدا از لیزر و مواد جامد هم استفاده می شود.

اطلاعات بیشتر iPN:

سه شیوه ی مختلف برای بررسی پلاسما وجود دارد :

نظریه ی جنبشی تعادل

نظریه مدار

نظریه ی هیدرومغناطیسی ماکروسکوپی

نظریه ی تعادل مبنی بر آمار بولتزمن است و نشان می دهد که اگر بار خارجی q در پلاسما قرار داشته باشد در فاصله ای موسوم به طول دبی توسط پلاسما محافظت می شود. یعنی پتانسیل کولنی حفاظت نشده ی q/4pi*epsilon*r با فرمول زیر عوض می شود:

(phi (potential) = ( q / 4*pi*epsilon*r ) * exp (-r/h
(h= sqr ( epsilon*k*T/2N0e2
e = بار الکتریکی
h= طول دبی

نظریه مدار یا حرکت ذرات در میدان مغناطیسی هم بحث آینه های مغناطیسی را ایجاد می کند. برای نگه داشتن پلاسما نیاز به ظرف داریم ولی این ظرف چیزی بجز کاسه ای فرضی که دیواره هایش میدان مغناطیسی است نمی باشد. این ظرف مغناطیسی در واقع باعث پیچ خوردن و دایره ای شدن حرکت ذرات در پلاسما می شود. ظرف مغناطیسی میدانی نایکنواخت و همگرا اطراف پلاسماست که هرچه از پلاسما دور می شود مقدارش قوی تر می شود . اگر ذره ی بارداری در پلاسما را تصور کنیم که حرکت پیچشی حول محور مغناطیسی مذکور داشته باشد شعاع حرکتش همان شعاع لارمور است که از رابطه ی نیروی وارد بر ذره ی متحرک به جرم m و سرعت v و بار q با میدان مغناطیسی خارجی B ناشی می شود :

 (~F = q(~v*~B
~F=m. ~a -> F=mv2/R
=> Rلارمور = m vعمود / q.B

پس هر چه دورتر از پلاسما می شویم با افزایش قدرت میدان مغناطیسی شعاع چرخش دوران کم می شود و کم کم سرعت ذره کاهش می یابد. پس مارپیچ تنگ تر و حرکت محوری کندتری توسط ذرات طی می شود تا اینکه مثل اینکه به آینه برخورد کرده باشند بر می گردند. به این پدیده «آینه ی مغناطیسی» می گویند.

نظریه هیدرو مغناطیسی یعنی قانون نیروی ماکروسکوپی برای حجم واحد یا بازی با شارها (flows). میدان مغناطیسی که حکم ظرف را برای پلاسما دارد فشاری معادل با press = B^2/2.mu اعمال می کند. این اثر را تنگش مغناطیسی گویند.

اسپری پلاسما :

در روش پلاسما اسپری گازتشکیل دهنده پلاسما که درمرحله شروع قوس آرگن یا هلیم است و پس ازبرقراری قوس پایدار به ترکیبی از آرگن یا هلیم با هیدروژن یانیتروژن تبدیل می شود از بین کاتد و آند عبورکرده و بر اثر تخلیه الکتریکی این ناحیه یونیزه می گردد. مقدارانرژی صرف شده برای یونیزه کردن گاز، درناحیه ای درخارج گذرگاه مابین کاتد و آند آزاد شده و به گرما تبدیل می کردد و بدین ترتیب دمایی درحدود ۱۵۰۰۰ درجه سانتیگراد حاصل خواهد شد و مولکولهای منبسط شده گاز با سرعتی نزدیک به صوت ذرات ماده پوشش بصورت پودر را که ذوب شده اند، به سمت سطح قطعه خواهند راند و بدین ترتیب پوششی متراکم باچسبندگی بالا حاصل خواهد شد.

پوشش های پلاسمااسپری، جهت محافظت سطح قطعات دربرابرعواملی مانند دمای بالا، خوردگی داغ، خوردگی دمای محیط و فرسایش مورد استفاده قرارمی گیرند، این پوشش ها درصنایع مختلف ازجمله صنایع نفت، نساجی، فولاد، نیروگاهی، شیمیایی و … کاربردفراوان دارند. بعنوان نمونه می توان موارد زیر راذکر کرد:

۱- کاربید تنگستن و کاربید کرم : مقاوم دربرابرسایش
۲- اکسید آلومینیم : مقاوم دربرابر دمای بالا وسایش
۳- اکسید زیرکنیم : پوشش سپر حرارتی
۴- آلیاژهای پایه نیکل : مقاوم دربرابر خوردگی
۵- اکسیدکرم : مقاوم دربرابر سایش

اخباری درباره پلاسما:

پلاسمای سرد باکتری ها را از بین می برد:
محققین در یو اس با استفاده از پلاسمای سرد روش جدیدی برای نابود کردن باکتریها کشف کردند. این روش توسط مونیر لاروس در دانشگاه ویرجینیا و دانشکده های کالیفرنیا در ساندیاگو کشف شد. پلاسما شامل ذرات باردار -الکترونها و یونها- و ذرات بدون بار مانند اتمهای برانگیخته و مولکولها می باشد.
بیشتر پلاسما هها در فشار معمولی داغ هستند – در حدود چندین هزار درجه سانتیگراد- بنابر این کنترل آنها مشکل است.
لاروس و همکارانش با استفاده از مانع مقاوم بدون بار در دما و فشار اتاق پلاسما ی سرد تولید کردند.آنها برای این کار گاز مخلوطی شامل ۹۷% هلیوم و ۳% اکسیژن را بین دو الکترود مسطح وارد کردند،سپس ولتاژی در حدود چندکیلوولت با فرکانس ۶۰ هرتز اعمال کردند.
مزیت این روش در توان ورودی کم – بین ۵۰ تا ۳۰۰ وات – و تولید مقدار زیادی پلاسما می باشد.
این تیم دو نوع باکتری – با غشای بیرونی و بدون غشای بیرونی- را در معرض پلاسما ی سرد قرار دادند و با میکروسکوب الکترونی تاثیرات پلاسما را روی آنها بررسی کردند.بعد از گذشت ده دقیقه دیدند که هر دو نوع باکتری بوسیله اشعه فرا بنفش و قسمتهای آزاد پلاسما، از بین رفتند.
ذرات باردار در حدود چند میکروثانیه آسیب شدیدی به پوسته سلول باکتری وارد می کنند،زیرا کشش الکتروستاتیکی وارد بر پوسته بیرونی سلول باکتری از نیروی کشش پوسته بیشتر می شود.
لاروس و همکارانش معتقدند که پلاسمای سرد، باکتریها و ویروسهای مهلک را از بین می برد و برای استریلیزه کردن سریع و مطمئن تجهیزات دارویی می تواند بجای روشهای سمی بکار برود.
لاروس میگوید:“امیدواریم این روش را بتوانیم برای قسمتهای زیرسلولی نیز بکار ببریم و تاثیرات بیوشیمی آن را نیز بدست آوریم.“

۴ روش برای پاک کردن کامل محتویات هارد HDD

4 روش برای پاک کردن محتویات هارد HDD

آیا می‌دانستید که فرمت کردن هارد دیسک به معنای پاک کردن اطلاعات آن نیست؟ در واقع بازیابی داده‌های یک هارد دیسک فرمت شده کار واقعا ساده‌‌ای است.

هنگام فرمت یک درایو، پارتیشن‌های قدیمی به سادگی حذف شده و جایگزین‌های جدید تولید می‌شوند. در این حالت، سیستم عامل دیگر نمی‌تواند داده‌های آن درایو را بخواند اما اطلاعات کماکان وجود دارند.

وقتی قصد فروش HDD یا حتی انداختن آن به سطل زباله را دارید، پاکسازی امن آن یک موضوع بسیار مهم تلقی می‌شود. اما چگونه می‌توانید این کار را به روش مطمئن انجام دهید؟

۱. روش نرم افزاری (DBAN)

DBAN یا Darik’s Boot And Nuke که اکثر مردم آن را می‌شناسند، یک ابزار رایگان برای بوت است که به شما اجازه می‌دهد تا کل اطلاعات هارد دیسک خود را پاک کنید.

در واقع، DBAN یک خط فرمان است که استفاده از آن بسیار ساده است. این ابزار توسط ایجاد یک توالی تصادفی، تمام داده‌های موجود روی هارد دیسک شما را جایگزین می‌کند. از این رو، اطلاعات قدیمی درایو شما به طور کامل نابود شده و بازیابی آن تقریبا غیرممکن می‌شود.

با استفاده از راه‌های مختلفی می‌توانید از DBAN استفاده کنید اما در این میان روش autonake ساده‌ترین روش است. autonake یک زدایش سه مسیره است که بر اساس استاندارد DoD‌ اطلاعات شما را از بین می‌برد.

چگونه از DBAN استفاده کنیم؟

DBAN ISO را از این سایت دانلود کنید و سپس یک bootable USB stick ایجاد کنید. با استفاده از DBAN USB‌، کلمه‌ی autonuke را در مقابل علامت دو نقطه‌ی فرمان تایپ کرده و سپس کلید Enter‌ را بزنید.

در این صورت، DBAN به صورت خودکار شروع به پاک کردن درایو خواهد کرد و با استفاده از حروف عجیب و غریب در سه مرحله اطلاعات درایو شما بازنویسی خواهند شد. این فرآیند می‌تواند بسته به اندازه‌ی هارد ساعت‌ها وقت بگیرد. پس بهتر است که به مدت یک شب سیستم را به حال خود رها کنید.

پس از تکمیل شدن سه مرحله، داده‌های هارد شما به طور کامل پاک شده و غیرقابل بازیابی می‌شود. پس از آن می‌توانید، در صورت نیاز سیستم عامل خود را مجدد نصب کنید.

۲. روش سخت افزاری

چنانچه بخواهید تمام و کمال این فرآیند پاکسازی، به صورت خودکار انجام شود و علاقه‌‌ای به روش‌های نرم افزاری ندارید، می‌توانید از دستگاه پاک کن هارد دیسک استفاده کنید. البته این دستگاه ارزان نیست و ۲۰۰ دلاری قیمت دارد. اما در صورتی که چند درایو برای پاکسازی دارید، ابزار مفیدی به حساب می‌آید.

دستگاه‌هایی مثل Startech Drive Eraser و WiebeTech Drive eRazer Ultra عملکرد فوق‌العاده‌‌ای در این زمینه دارند و فرآیند پاکسازی اطلاعات را به سادگی انجام می‌دهند. فقط کافی است درایو خود را جدا کرده و یک دکمه را فشار دهید. دستگاه پاک‌کن بقیه‌ی کارها را انجام خواهد داد.

اکثر این پاک کن‌ها به شما اجازه‌ی چاپ رسید می‌دهند. بنابراین اگر هارد قدیمی خود را می‌فروشید، می‌توانید به مالک جدید اثبات کنید که درایو شما به صورت ایمن پاک سازی شده است.

۳. شکستن و جایگزینی

اگر می‌خواهید کامپیوتر قدیمی خود را دور بیاندازید و دستگاه جدید را جایگزین آن کنید، می‌توانید درایو هارد خود را تخریب کنید. با چکش کاری چند میخ بزرگ روی هارد خود می‌توانید مطمئن شوید که درایو هارد شما دیگر به درد هیچ کاری نمی‌خورد و اطلاعات شما کاملا امن هستند.

چند ابزار ساده برای نابود کردن هارد شما وجود دارند:

۱. یک چکش

۲. سه عدد میخ بزرگ (ابعاد ۴ تا ۶ اینچ مناسب خواهد بود).

۳. یک قطعه چوب کوچک

۴. عینک ایمنی

هارد خود را روی تکه چوب قرار دهید. اولین میخ خود را در نقطه‌‌ای که با دایره‌ی قرمز مشخص شده است، بکوبید.

حتما می‌پرسید: "چرا این نقطه؟" چون کوبیدن میخ در این نقطه نه تنها پلاترهای درایو هارد را خراب می‌کند بلکه هد‌های خواندن/نوشتن را هم از بین می‌برد.

ضمن این که می‌توانید دو عدد میخ هم در نقاط زرد رنگ درایو هارد بکوبید تا پلاترهای داخل هارد کاملا نابود شوند و اطلاعات شما امن باقی بماند.

این رویکرد در فروش کامپیوتر شما هم قابل توجیه است. چرا که درایوهای هارد ارزان هستند و شما می‌توانید دیسک هارد خود را از بین برده و هارد جدیدی در سیستمی که قصد فروش آن را دارید نصب کنید.

۴. رمزگذاری کامل دیسک

البته رمزگذاری کامل دیسک یک راه حل برای پاک کردن اطلاعات هارد نیست. اما این یک راه عالی برای اطمینان از غیر قابل خوانش کردن داده‌ها است. پس در این حالت فرمت کردن هارد هم جواب می‌دهد.

در رمزگذاری، تمامی داده‌های هارد، درگیر عملیات بسیار پیچیده‌ی ریاضی خواهند شد و همین باعث می‌شود که چشم‌های کنجکاو نتوانند به اطلاعات شما دسترسی پیدا کنند و عملا نیازی به پاک کردن داده‌ها نباشد.

مگر در شرایطی که آنقدر بدشانس باشید که کامپیوتر خود را ناخواسته به یک هکر بفروشید! البته اگر شخص هکر از مجموعه‌ی مستر ربات استفاده نکند! اطلاعات شما امن خواهد بود.

با این حال، هنوز هم توصیه می‌شود که از ابزاری مانند DBAN برای پاک کردن اطلاعات خود استفاده کنید تا بعدا جای هیچ گونه حسرت و تاسفی باقی نماند.

حالا لازم است که اطلاعات خود را پاک کنیم؟

برقرای امنیت کامپیوتر مسئولیتی است که بر دوش همگان قرار دارد. از آنجا که خیلی از ما از سیستم خود در مواردی چون بانکداری آنلاین، امور مالی یا حتی شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنیم، باید مطمئن شویم که اطلاعات محدودی را با افراد به اشتراک می‌گذاریم.

همان‌طور که شما هیچ وقت رمز عبور کامپیوتر خود را به یک غریبه نمی‌دهید، پس اطلاعات شخصی خود را هم بدون زحمت در اختیار بقیه قرار ندهید. از این رو در صورت فروختن یا دور انداختن یک سیستم قدیمی، مطمئن شوید که اطلاعات شما به طور کامل نابود شده است.

کره زمین چگونه تشکیل شده است

کره زمین چگونه تشکیل شده است ؟؟؟

با اینکه گردش سیارات به دور ستاره‌ها‌ی کهکشان‌ها کاملا پذیرفته شده است، اما چگونگی تشکیل سیارات هنوز محل بحث و مجادله میان دانشمندان است. علی‌رغم تمام اطلاعاتی که در مورد منظومه‌ی شمسی وجود دارد، دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که سیاره‌های آن چگونه به وجود آمده‌اند. در حال حاضر، هیچ نظریه‌ای نتوانسته است تمام پرسش‌های مطرح شده در مورد تشکیل زمین را به طور کامل پاسخ دهد.

اولین و پذیرفته‌شده‌ترین نظریه، برافزایش (به‌ هم پیوستگی) هسته‌ای، به خوبی تشکیل سیارات سنگی را توجیح می‌کند، اما در مورد نحوه‌ی به وجود آمدن غول‌های گازی دارای نقاط ابهامی است. دومین نظریه، ناپایداری دیسکی، تا حدودی می‌تواند تشکیل غول‌های گازی را توضیح می‌دهد.

دانشمندان در حال مطالعه‌ی سیاراتی هستند که در داخل یا خارج منظومه‌ی شمسی قرار دارند، تا به این نحو، دقت و درستی هر یک از تئوری‌های مطرح شده در مورد تشکیل سیارات را بررسی کنند.

مدل برافزایش (به هم پیوستگی) هسته‌ای

در حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش، منظومه‌ی ما به شکل یک ابر متشکل از گاز و غبار، موسوم به سحابی خورشیدی بوده‌ است. با چرخش این سحابی و فرو ریزش گرانشی مواد داخل آن، خورشید در مرکز ابر گازی شکل گرفت. با تشکیل خورشید، مواد باقیمانده در سحابی، رفته رفته بر روی هم انباشته شدند. ذرات کوچک تحت تاثیر نیروی گرانشی خورشید به یکدیگر چسبیدند، و ذرات بزرگتری را ایجاد کردند. بادهای خورشیدی، ذرات سبک‌تر، مانند هیدروژن و هلیوم را از مرکز سحابی دور کرد، و ذرات سنگین و سنگی در نزدیک خورشید باقی مانند که بعدا سیارات سنگی و خاکی از آنها تشکیل شد. اما از آنجایی که قدرت بادهای خورشیدی در فواصل دور کمتر می‌شود، این ذرات فرصت این را یافتند که با درآمیختن با یکدیگر غول‌های گازی به وجود آورند. به این ترتیب، سیارک‌ها، ستاره‌های دنباله‌دار، سیارات و قمر‌های آنها تشکیل شد.

در ابتدا، هسته‌ی سنگی زمین در اثر برخورد و در‌هم‌آمیزش عناصر سنگین تشکیل شد. مواد چگال‌تر به سمت مرکز زمین فرو رفتند و مواد سبک‌تر پوسته‌ی زمین را تشکیل دادند. احتمالا در همین دوره‌ی زمانی، میدان مغناطیسی زمین شکل گرفته است. بر اثر گرانش، مولکول‌های گازی در اطراف زمین به دام افتاده‌اند و اتمسفر زمین را به وجود آورده‌اند.

در اوایل دوره‌ی تکامل زمین، یک جرم آسمانی بزرگ با آن برخورد کرد که باعث شد تکه‌های بزرگی از زمین کنده شده و وارد فضای اطراف شوند، بر اثر گرانش زمین، قسمت اعظمی از این مواد به یکدیگر جوش خوردند و قمری را تشکیل دادند که به دور زمین در مدار خود شروع به گردش کرد.

حرکت مواد در زیر پوسته‌ی زمین باعث ایجاد صفحات زمین‌ساختی شد، یعنی حرکت تکه‌های بزرگ سنگی بر روی زمین باعث ساخت پوسته شد. سایش و برخورد این صفحات با یکدیگر، باعث ایجاد کوهستان‌ها و آتش‌فشان‌هایی شدند که خود، گاز بیشتری را روانه‌ی اتمسفر زمین کردند.

با اینکه تعداد سیارک‌ها و ستاره‌های دنباله‌دار امروزه بسیار کم است، اما در اوایل تشکیل منظومه‌ی شمسی تعداد زیادی از آنها در فضای بین‌سیاره‌ای حضور داشتند. در اثر برخورد همین اجرام یخی با زمین، آب وارد زمین شد. از آنجایی که زمین در مرحله گلدیلاک بوده است (یعنی حالتی که آب مایع نه می‌تواند منجمد شود و نه بخار)، در نتیجه آبی که از طریق اجرام سماوی وارد زمین شده بود به همان شکل مایع باقی مانده و آنطور که دانشمندان می‌گویند، در ادامه نقش مهمی را در تشکیل زندگی بر روی زمین ایفا کرده است.

آنگونه که به نظر می‌رسد و مطالعات سیاره‌ای و مشاهدات نجومی هم آن را تایید می‌کنند، بر‌افزایش هسته‌ای، فرآیند اصلی تشکیل منظومه‌ها بوده است. ستاره‌هایی که فلز بیشتری در هسته‌ی خود دارند، غول‌های گازی بیشتری به دور آنها می‌گردند. این نکته را در نظر بگیرید که منظور از فلز (metal)، هر عنصر دیگری به جز هیدروژن و هلیوم است. آنطور که ناسا اعلام کرده، طبق نظریه‌ی برافزایش هسته‌ای، باید سیارات سنگی کوچک بیشتری در قیاس با شمار غول‌های گازی در منظومه‌ها وجود داشته باشد.

نظریه‌ی بر‌افزایش هسته‌ای زمانی اعتبار بیشتری کسب کرد که در سال ۲۰۰۵ سیاره‌ی عظیمی کشف شد که دارای هسته‌ی بسیار بزرگی بوده و به دور ستاره‌ای شبیه خورشید به اسم HD 149026 دور می‌زند. گرگ هنری ( Greg Henry)، اختر‌شناس از دانشگاه ایالتی تنسی در یک بیانیه‌ی مطبوعاتی پس از این کشف گفت:

این کشف، تاییدی است بر نظریه‌ی برافزایش هسته‌ای و مدرکی مبنی بر اینکه سیارات این چنینی باید به وفور وجود داشته باشند.

در سال ۲۰۱۷، آژانس فضایی اروپا، سفینه‌ای به نام CHEOPS به فضا پرتاب خواهد کرد که ماموریت آن مطالعه بر روی سیاراتی است که دارای اندازه‌ی بزگتر از زمین تا اندازه‌ی نپتون دارند. مطالعه بر روی این سیارات بسیار دور، ما را قادر خواهد کرد تا به درک بهتری از چگونگی تشکیل منظومه‌ی شمسی برسیم. تیم پژوهشی که روی CHEOPS کار می‌کنند در این باره چنین گفته‌اند:

در سناریوی برافزایش هسته‌ای، قبل از این که سیاره قادر به به جذب و انباشته کردن گازهای فرار باشد، ابتدا جرم هسته‌ی آن باید به مقدار مشخص برسد. اما میزان این جرم لازم برای شروع فرایند رشد سیاره، به فاکتور‌های زیادی بستگی دارد که مهمترین آن نرخ رشد ذرات سیاره‌ای است.

با مطالعه چگونگی انجام فرایند انباشتگی مواد، CHEOPS ما را قادر خواهد کرد تا آگاهی خود از چگونگی رشد جهان را بالا ببریم.

مدل ناپایداری دیسکی

با اینکه مدل برافزایش هسته‌ای به خوبی می‌تواند تشکیل سیاره‌های سنگی نزدیک خورشید را توضیح دهد، اما طبق این نظریه، غول‌های گازی برای نگه‌ داشتن حجم زیادی از گاز باید به سرعت رشد کنند. اما شبیه‌سازی‌های انجام شده نتوانسته است این حالت را بازآفرینی کند. طبق مدل‌های مختلفی که در مورد برافرایش هسته‌ا‌ی توسعه داده شده‌اند، فرآیند شکل‌گیری و رشد غول‌های گازی چند میلیون سال طول می‌کشد. همزمان یک مشکل دیگر نیز وجود دارد، طبق مدل برافزایش هسته‌ای این احتمال وجود دارد که سیاره‌های کوچک و جوان در همان مراحل اولیه، به طرف خورشید کشیده شده و با آن ادغام شوند.

اما طبق نظریه‌ی نسبتا جدید ناپایداری دیسک، خوشه‌های غبار و گاز در اوایل تشکیل منظومه‌ی شمسی به یکدیگر پیوند خورده بودند. به مرور زمان، این توده‌ها به یکدیگر فشرده شده و سیارات بزرگی را به وجود می‌آورند. در این حالت، سیارات سریع‌تر از مدل برافزایش به وجود می‌آیند، گاهی زمان تشکیل این سیارات در حد چند هزار سال است. از این رو آنها را قادر می‌کند که گازهای سبک و فرار را جذب خود کنند. با این مدل، احتمال سقوط سیاره‌ها به خورشید نیز منتفی می‌شود، چون این اجرام، سریع‌تر در مدار خود به پایداری می‌رسند.

همانطور که ستاره‌شناس، پال ویلسون (Paul Wilson) می‌گوید، اگر ناپایداری دیسکی، فرآیند عمده‌ی تشکیل سیارات باشد، باید شاهد تشکیل سیاره‌های بزرگ و به تعداد زیاد باشیم. چهار سیاره‌ی بزرگی که در فواصل بسیار دور به دور ستاره‌ی HD 9799 در حال گردش هستند، مدرکی تجربی برای اثبات درستی این نظریه می‌باشد. از طرف دیگر، سیاره‌ی Fomalhaut B که در مدار خود در طی ۲۰۰۰ سال به دوری ستاره‌ی خودش در گردش است، می‌تواند مثالی از ناپایداری دیسکی باشد، اما در این مورد آخر، این احتمال نیز می‌رود که سیاره به خاطر برهم‌کنش با اجرام همسایه، وادار شده است تا در این مدار گردش کند.

برافزایش سنگ‌ریزه‌ای

بزرگ‌ترین چالش پیش روی مدل برافزایش هسته‌ای، مسئله‌ی زمان است. غول‌های گازی باید به سرعت تشکیل شوند، در غیر این صورت فرصت به دام انداختن عناصر سبک را از دست خواهند داد. اما گفتیم که شبیه‌سازی‌های انجام شده، زمان تشکیل غول‌های گازی را چند میلیون سال برآورد می‌کند. حالا تحقیقات جدید نشان می‌دهند که اگر اجرام ریز در اندازه‌ی سنگ‌ریزه، در ترکیب با یکدیگر سیارات را به وجود آورده باشند، این تناقض حل می‌شود، چون در حالت اخیر، سیاره‌ها سریع‌تر از مدل برافزایش هسته‌ای شکل می‌گیرند. یکی از ستاره‌شناسان و محققان برجسته در حوزه‌ی نجوم، آقای هارولد لویسون (Harold Levison) در مورد این مدل می‌گوید:

تاکنون دانسته‌ایم که برافزایش سنگ‌ریزه‌ای تنها مدلی است که تشکیل سیستم‌های سیاره‌‌ای بزرگ را با استفاده از ساختار‌های ساده‌ای که از سحابی خورشیدی تولید شده‌اند، توضیح می‌دهد.

در سال ۲۰۱۲ دو محقق به نام‌های میشل لام برکتز (Michiel Lambrechts) و آندرس یوهانسون (Andres Johansen) از دانشگاه  لاند (Lund University) در سوئد، پیشنهاد دادند که تکه‌هایی در اندازه‌ی سنگ‌ریزه فاکتور اصلی در تشکیل سیاراه‌های بزرگ گازی بوده‌اند. لویسون در این ارتباط می‌گوید:

 آنها گفتند که باقیمانده‌ی فرایند تشکیل سیارات سنگی، که قبلا گمان می‌رفت اهمیتی نداشته باشند، در واقع می‌تواند بخشی از راه حل موضوع تشکیل سیارات باشد.

لویسون به همراه تیمش، بر پایه‌ی همین تحقیق توانستند نحوه‌ی تشکیل سیاراتی که به شکل امروزی می‌بینیم را با استفاده از سنگ‌ریزه مدل کنند. در حالی که شبیه‌سازی‌های قبلی نشان می‌داد که اجرام آسمانی با اندازه‌ی بزرگ یا متوسط، سنگ ریزه‌ها را با نرخ تقریبا ثابتی به خود جذب می‌کردند، اما شبیه‌سازی لویسون پیش‌نهاد می‌کند که اشیا بزرگتر بیشتر شبیه قلدرها رفتار می‌کردند! یعنی سنگ‌ریزه‌ها را با سرعتی بسیار بیشتر به دام می‌اندازند. یکی از محققانی که در این مطالعه مشارکت داشته، کاترین کرتک (Katherine Kretke) است. وی در این باره می‌گوید:

اجرام بزرگ‌تر بیشتر از نمونه‌های کوچکتر تمایل دارند تا اجرام کوچک را متفرق کنند، پس نتیجه این می‌شود که اجرام کوچک از صفحه‌ی سنگ‌ریزه‌ها بیرون رانده می‌شوند. درست مثل اینکه اجرام بزرگتر زور بیشتری دارند و سنگ‌ریزه‌های بیشتری را به دام می‌اندازند،  پس سریع‌تر رشد می‌کنند و هسته‌ی سیارات بزرگ را می‌سازند.

دانشمندان سعی می‌کنند با ادامه‌ی مطالعات خود بر روی سیارات داخل و خارج از منظومه‌ی شمسی به شناخت بیشتری از فرآیند تشکیل زمین و همسایگان آن دست پیدا کنند.